Modern fizik, 20. yüzyılın başlarından itibaren gelişen ve klasik fiziğin ötesine geçen teorileri kapsar. Bu alandaki temel kavramlar, maddenin doğası, uzay-zamanın yapısı ve evrenin temel yasalarıdır.
Elektronların olasılık bulutları, çift yarık deneyi, ölçüm problemi ve Heisenberg belirsizlik ilkesi bu alanın temel taşlarındandır.
Kuantum dolanıklık, parçacıkların birbirleriyle olan gizemli bağlantılarını açıklar.
Bu teoriler, atom altı parçacıkların davranışlarını anlamamıza ve teknolojik uygulamalara (örneğin, kuantum bilgisayarlar) yol açmamıza yardımcı olur.
Örneğin, Schrödinger'in kedisi düşünce deneyi, kuantum süperpozisyonunu ve ölçüm problemini açıklamak için kullanılır.
Bu teoriler, atom altı parçacıkların davranışlarını anlamamıza ve teknolojik uygulamalara (örneğin, kuantum bilgisayarlar) yol açmamıza yardımcı olur.
Örneğin, Schrödinger'in kedisi düşünce deneyi, kuantum süperpozisyonunu ve ölçüm problemini açıklamak için kullanılır.
Yerçekimi, uzay-zamanın eğriliği olarak tanımlanır. Güneş gibi cisimler etraflarındaki uzay-zamanı büker.
Bu eğrilik, cisimlerin hareketini etkiler ve ışığın bile yolunu değiştirir.
Genel görelilik, klasik Newton fiziğinin ötesine geçerek, kütleçekimi ve uzay-zaman arasındaki ilişkiyi derinlemesine anlamamıza yardımcı olur.
Parçacıklar nokta değil, çok küçük titreşen iplikçiklerdir. 10 veya 11 boyut gerektirir.
Sicim teorisi, tüm temel parçacıkları ve kuvvetleri birleştirmeyi amaçlar.
Bu teori, evrenin temel yapı taşlarını anlamamıza yardımcı olur.
Örneğin, sicim teorisi, kuantum mekaniği ve genel göreliliği birleştirmeye çalışır.
Bu teori, evrenin temel yapı taşlarını anlamamıza yardımcı olur.
Kuantum mekaniği ve özel göreliliği birleştirir.
Bozonlar ve fermiyonlar, alan kuantumlaması ile açıklanır. Standart model bu temel üzerine kuruludur.
Kuantum alan teorisi, parçacıkların alanlar üzerindeki etkileşimlerini inceler ve bu etkileşimleri matematiksel olarak tanımlar.
Bu teori, evrenin temel yapı taşlarını anlamamıza yardımcı olur.
Örneğin, Higgs bozonu, kütle kazandıran bir alanın kuantumudur ve 2012'de CERN'de keşfedilmiştir.
Einstein’ın denklemlerinden doğan çözümlerdir. Hawking radyasyonu ile buharlaşabilecekleri öne sürülür.
Kara delikler, uzay-zamanın en yoğun bölgeleridir ve içlerine düşen her şeyi hapsederler.
Olay ufku, kara deliğin sınırıdır ve bu sınırı geçen hiçbir şey geri dönemez.
Hawking radyasyonu, kara deliklerin kuantum etkileri nedeniyle enerji yayabileceğini öne sürer.
Bu teori, kara deliklerin doğasını anlamamıza yardımcı olur.
Evren, yaklaşık 13.8 milyar yıl önce aşırı yoğun bir noktadan genişlemeye başladı. Kozmik mikrodalga arka plan radyasyonu en güçlü kanıttır.
Büyük Patlama teorisi, evrenin başlangıcını ve evriminin ilk dönemlerini anlamamıza yardımcı olur.
Bu teori, evrenin nasıl oluştuğu ve zamanla nasıl evrildiği konusunda önemli bilgiler sunar.
Örneğin, kozmik mikrodalga arka plan radyasyonu, evrenin ilk dönemlerinde oluşan ışınımın günümüzdeki kalıntısıdır.
Bu teori, evrenin nasıl oluştuğu ve zamanla nasıl evrildiği konusunda önemli bilgiler sunar.